Gesprek met de bedrijfsarts

Vorige week dinsdag had ik mijn derde gesprek met de bedrijfsarts over de voortgang van mijn re-integratie. Anders dan andere keren had ik mij al voorgenomen dat ongeacht wat er gemeld of geadviseerd zou worden, ik me daarbij neer zou leggen. Ik weet niet of dit kwam door het lekkere weer (dan probeer ik me sowieso zo min mogelijk druk te maken want werm) of gewoon omdat ik er toch geen invloed op heb. Kan allerlei scenario’s al in mijn hoofd halen en tegengas gaan geven, maar uiteindelijk ben ik altijd diegene die verliest so go with the flow. En dit hoeft echt niet te betekenen dat ik over mij heen laat lopen of dingen ga doen met tegenzin, want ik kan er nog steeds mijn eigen draai aan geven. Anyway, het gesprek ging eigenlijk best prima. Er werd gevraagd naar hoe het gaat en hoe ik er zelf tegenaan kijk. Advies is nog steeds om mijn maximale werkuren op zes te houden want mijn concentratie en motivatie is dan wel klaar, maar wel om nu een nieuwe dag erbij te nemen. Dus ik ga vanaf volgende week 3 dagen van zes uur maken en een vierde dag van 4 uur. Het was daarmee ook tijd dat ik weer met mijn werkgever in gesprek ging over mijn takenpakket en functie. Ik merk soms op werk dat ik heel erg zoekende ben naar wat ik nu precies kan/moet doen en wat de bijbehorende verwachtingen zijn. Aan enige structuur ontbreekt het wel en de dagen vliegen daarmee niet sneller voorbij. Het werd tijd dus om mijn figuurlijke ballen bij elkaar te pakken en aan te kloppen bij mijn baas en manager. Zal je vast niet verbazen dat ik om hulp vragen heel moeilijk vind en vooral aan te geven als iets niet naar wens is of niet zo lekker loopt. “Komt ze weer”, hoor ik mijn ego dan zeggen of “ja wat er is nu weer” of “wat heeft ze nu weer te zeiken”, is een andere gedachte. Maar niemand kan lezen wat je voelt of denkt, dus des te belangrijker om dit bespreekbaar te maken. En vooral als dingen je ongelukkig maken of je uiteindelijk met tegenzin ergens aan begint. Je doet dit voor jou en voor niemand anders. Heb zo’n gevoel dat dit mijn mantra, iedere ochtend in de spiegel, wordt voor de komende weken tot aan mijn grote vakantie, want diep van binnen voel ik dat ik een aantal keuzes moet gaan maken de komende tijd. Zie het als een soort toejuiching om de dag te beginnen. Ben overigens echt kei goed om dit tegen mezelf en anderen te zeggen, maar aan enige actie ontbreekt het vaak haha. Maar ach, ik ben lekker bezig vind ik zelf en iedere dag leer ik steeds weer een stukje bij!

Nieuw tuinmeubilair

Ik ben echt onwijs blij met ons huis en vooral met de tuin op het zuiden. Dit was één van onze prioriteiten toen Stijn en ik op zoek gingen naar ons eerste koophuis. Hiervoor woonden we in een appartementencomplex, op de bovenste etage (plat dak), balkon en slaapkamer op het oosten en woonkamer op het zuiden. Was dus echt een saunafeest in de zomermaanden. Des te meer geniet ik van de tuin die we momenteel hebben. Langzaamaan vormgeven en nieuwe spullen kopen vind ik onwijs leuk. En zo zaten wij laatst aan onze nieuwe bartafel en we hadden het tering warm. Hahahaha, zo lekker Nederlands. Heb je eindelijk een tuin en dan ook nog eens op het zuiden, ga je zitten klagen dat het te warm is. Jup, THAT’S ME! Op zoek dus naar een parasol. Had er goed over nagedacht wat ik wilde, want ik had 2 weken terug ons gazon weer nieuw leven ingeblazen en die heeft de komende tijd veel zon nodig. Zo eindigde ik bij de Leenbakker waar ze een heuse balkonparasol verkopen. Wist dus niet dat dit een ding was, nooit bij stilgestaan… En het werkt PERFECT! Ben er zo blij mee. Nu ik dit aan het typen ben zit ik er ook onder. Beste aankoop van de laatste tijd. Oh, en ze hebben momenteel een 20% kortingsactie lopen dus mocht je er nog eentje nodig hebben, dan ben je hier aan het juiste adres!

Team Glasbak

Je hebt ons ongeacht wel eens op de Gram voorbij zien komen. Maar dit is team-glasbak, mijn dierbare vriendinnenclubje. Wij delen lief en leed en dat vind ik zo onwijs fijn. Ondanks dat we elkaar dagelijks in de groepsapp “spreken” (we sturen voornamelijk de mooiste onderkin selfies, stickers, en delen weekendplannen) des te leuker is het om samen te komen voor een goed georganiseerde rosé borrel. Daar is onze vriendschap ook mee begonnen en zal ie waarschijnlijk op onze begrafenissen ook mee eindigen hahaha. En dat samenkomen is nog niet eens zo gemakkelijk, want zulke gezelschapsdieren als wij zijn, zijn onze agenda’s in de weekenden vaak goed gevuld. Die borrels zijn dus nog waardevoller dan dat je in de eerste instantie doet vermoeden. Oh, en de katers de volgende dag ook. Love jullie xxx